غورماچ سقوط می‌کند اما اشرف غنی می خندد

در حکومت وحدت ملی چیزی به‌نام «اولویت‌بندی» امورات به‌لحاظ اهمیت و فوریت وجود ندارد.
این حکومت به‌لشکر یک‌نفره بی‌برنامه و سردرگم می‌ماند که هم در جبهه گرم با دشمن می‌جنگد و هم در جبهه با فساد و هم مدعی تطبیق برنامه‌های انکشافی و طولانی‌مدت است اما در عمل در هیچ‌یک تاکنون اقبالی نداشته است و کارکرد آن تقریبا صفر است.
مشکل این است که در برنامه‌ کاری حکومت، کارها «اولویت‌بندی» نشده است مثلا همین اکنون دامنه‌های جنگ هر روز گسترده‌تر می‌شود و تروریستان مناطق بیشتری را از زیر تسلط حکومت بیرون می‌کنند اما در مرکز حکومت سرگرم بازی‌های سیاسی و تصفیه حساب با منتقدین و مخالفان سیاسی خود است.
روزانه ده‌ها جوان در این سرزمین کشته می‌شود اما حکومت سرگرم پرونده‌سازی و نمایشنامه مضحک «مبارزه با فساد» است. فقر و بیچارگی بیداد می‌کند اما حکومت مصروف برنامه‌ریزی برای سرکوب صدای اعتراض و حرکت‌های مدنی است.
روزانه ده‌ها جلسه و شورای بی‌نتیجه و تشریفاتی در ارگ و سپیدار تحت عناوین بلندوبالا با آدم‌های تکراری برگزار می‌شود اما این جلسات از نظر محتوا هیچگونه ارتباط با مشکلات و نیازمندی‌های روزمره و فوری مردم ندارد. برای همین است که در شمال ولسوالی آقچه و غورماچ سقوط می‌کند اما آقای غنی را می‌بینیم که در دفتر خود نشسته و به‌سوی وزیر جدید وزارت اقتصاد و تحصیلات عالی می‌خندد.