خاموشی در برابر حکمتیار بهترین پالیسی برای هزاره ها

هزاره ها ممکن است ماستری و دکترا زیاد داشته باشند، اما متاسفانه بدلیل عدم حضورشان در متن سیاست، هیچگاهی یک ملت سیاستمدار نشده اند! این ملت چنان ساده است که با یک نوشته عاطفی و جوزده ی احمد بهادری گویا صاحب اندیشه و موضع سیاسی می شوند و با یک نوشته مثلا من و یا علی و حسین متردد و راه گم.
نوشته‌ی احمد بهادری و شرکای شان احتمالا از 2 مساله ناشی می شود:

1- جبن تاريخی
2- زیر فشار قراردادن و خورد ساختن جنبش روشنايی از اين طريق كه كم كم به آنطرف ها نزديک شده است.
حقيقت اين است كه هزاره هيچگاه استراتيژيک نيانديشيده و هميشه پيش پايش را ديده است. پشتونی مثل حكمتيار در يک حالت عادی هيچگاه يار مزاری و دوست هزاره شيعه نمي تواند باشد.
حكمتيار بيش از اينكه يک پشتون محض باشد، يک مهره پاكستاني- آمريكايی است كه توسط همان ها منحيث يک پروژه قرار است نقش بازی كند، چون اين حكمتيار است كه طالبان را با ادعای ايديولوژيک اسلامی - پشتونوالی مهار كند و پروژه داعش را در افغانستان موفق سازد. حالا با توجه به اينكه افراد حكمتيار همه در صف داعش جمع شده اند و از شرق تا شمال و جنوب صدای داعش از هنجره حزبی های سابق بيرون می شود، سرنوشت هزاره های شيعه را در آينده قياس كنید!
ضمنا آقای بهادری با یک کشف پیامبرانه، گویا دریافته است که محافظان حکمتیار از قومای دره هزاره پنجشیر بوده، یعنی این فقط یک ناشی گری محض بوده می تواند که کسی این گونه حتی برداشت کند! بايد گفت كه هزاره های پنجشير هيچگاه با حكمتيار نبوده و هيچ محافظ حكمتيار در طول تاريخ هزاره پنجشيری نبوده است.
لطفا به بهادری بگوييد كه خنده های سياسی و ظاهری گلبدين به خودت تبريک، اما پای هزاره های ديگر را به آن دنيای ظاهرا پر برق و زرق حزبی- داعشی نكشان كه درون وحشتناک اش را تنها آدم های عاقل می توانند درک كنند، نه بی سوادان سیاسی!
لطفا بهادری را خبر کنید که پیام عیدی 1992 گلبدین را که هزاره ستیزی در آن بصورت وحشتناک هویدا و داعشی بودن رفیق اش را واضح ساخته است، یک بار بشنود و دیگر هیچ کلان کاری به این گونه نکند!
من سیاست استاد محقق را که با احتیاط تا حال پیش رفته است و موضع گیری جنبش روشنایی را با پیوستن به مخالفین غنی بعنوان مظنون حادثه دهمزنگ استقبال می کنم، هرچند احمد ضیا و جنرال دوستم را به دلیل خبط های سیاسی کلان شان در حاکم ساختن غنی بالای سرنوشت این ملت نابخشودنی می دانم!