خاطرات کهنه

مردی ورای خنده ی من گــــریه می کــــند

                    در لابلای خنــــده ی من گـــریه مـــی کنــد

هر لحظـــه تا رو پود تنش شعـله می شود
                     با شعله های خـنده ی من گریه می کــنــد

از تــکه های شـعر و غزل دل بریــده اسـت

                    با شــانه های خنده ی من گــریه می کـند

دنیا برای کشــتن مــن مـهره چیـده اسـت  
                     او از چـــرای خنــده ی مــــن گریه مـی کنــد

در کــودتـــای تلـــخ جــــدایی مـــا دو تـــا
                    از ماجــرای خنـــده ی مـــــن گریه می کــــند

بشکن تو  این نقــاب و مـرا سـاده تر ببـین   
                    یک من به جای خنده ی من گریه می کنــد